فاصله زانو تا زمین

آن دو مرد جوان گیج و آشفته بیرون آمدند و با هم به بحث و جدل پرداختند.

اولی گفت: من مطمئنم منظور استاد این بوده است که باید به جای روی زمین نشستن از جا برخاست و شخصا برای مشکل راه حلی پیدا کرد. با یک جا نشینی و زانوی غم در آغوش گرفتن هیچ مشکلی حل نمی شود.

دومی کمی فکر کرد و گفت: بهتر است دوباره نزد استاد بازگردیم و سوال خود را بپرسیم.

استاد با دیدن مجدد دو جوان لبخندی زد و گفت: وقتی یک انسان دچار مشکل می شود، باید ابتدا خود را به نقطه صفر برساند. نقطه صفر وقتی است که انسان در مقابل خالق هستی زانو می زند و از او کمک می جوید.

 بعد از این نقطه صفر است که فرد می تواند برپا خیزد و با اعتماد به همراهی کائنات دست به عمل زند. بدون این اعتماد و توکل برای هیچ مشکلی راه حل پیدا نخواهد شد.

پس فاصله بین مشکلی که یک انسان دارد با راه چاره او، فاصله بین زانوی او و زمینی است که بر آن ایستاده است.