چگونه و از چه زمانی برای کودکان قصه بگوییم؟
با عرض سلام خدمت همه همراهان سایت کتاب و کودک
تعدادی از مادران عزیز طی پیام هایی از من خواسته بودند که چگونگی قصه گویی برای کودکان را برایشان توضیح بدهم. به همین دلیل تصمیم گرفتم به صورت خلاصه، استانداردهای قصه گویی برای کودکان نوزاد تا ۴ سال را خدمتتان بیان کنم.
قبل از شروع توضیحاتم می خواهم چند نکته مهم را خدمت دوستانی که قصد دارند در آینده صاحب فرزند بشوند عرض کنم.
حتما می دانید که قدرت شنوایی جنین در حدود ۴ ماهگی تشکیل می شود و از همان زمان شنیدن صداهای مختلف خصوصا صدای مادر برای او لذت بخش و آرامش دهنده است.
بنابراین مادران عزیز آینده، لطفا از همان دوران بارداری عادت کنید که با فرزندتان صحبت کنید و در کنار صحبت هایت ان حتما برایش شعر و داستان بخوانید تا با این کار هم حس آرامش به کودکتان بدهید و هم قدرت شنوایی، یادگیری و زبان آموزی او را تقویت کنید.
از ٠ ماهگی تا ٤ ماهگی:
٤ تا ٦ ماهگی:
جالب است بدانید کودکان در این سن به دیدن تصاویر دیگر نوزادان علاقه ی زیادی دارند.
٦ ماهگی تا ١ سالگی:
برای مثال : ”وای چه ظرف غذای قشنگی، این ظرف غذا مال کیه؟ چه غذاهای خوشمزه ای داره، ظرف غذا میگه که تو رو خیلی دوست داره و دوست داره که همیشه غذاهای مفید بهت بده تا بخوری و زود بزرگ بشی“.
شما با انجام این کار یعنی صحبت کردن از زبان وسایل مختلف با فرزندتان، به تدریج او را به شنیدن قصه و داستان
عادت می دهید.
٢ سالگی:
باید قصه ها و داستان هایی تعریف کنید یا بخوانید که کوتاه، ساده، برگرفته از اتفاقات روزانه و دارای قطعات تکراری باشند.
شما از طریق تعریف کردن قصه های متفاوت می توانید نکات آموزشی مختلفی را به فرزندتان یاد بدهید مثل زود خوابیدن، حمام کردن و بستن پیشبند هنگام غذا خوردن.
برای اطلاعات بیشتر به مقاله ی “کودکان ۰ تا ۲ سال چه کتاب هایی دوست دارند؟” مراجعه کنید.
٣ سالگی:
در مقاله ی “کتاب برای کودکان زیر ۳ سال” مفصل راجع به این مورد صحبت کرده ام.
٤ سالگی:
تعریف قصه ها از او بخواهید که با توجه به درکی که نسبت به داستان دارد، نقاشی بکشد و یا تصویرسازی کند.
سپس با او به گفت و گو بنشینید. سعی کنید بیشتر شنونده باشید تا گوینده و به هیچ عنوان او را اصلاح نکنید. به نقاشی کشیدن او جهت ندهید که مثلا فلان چیز را این شکلی بکش یا با رنگ خاصی آن را رنگ آمیزی کن. اجازه دهید کاملا تحت اختیار خود باشد و بدون سانسور فضای ذهنی خود را روی کاغذ تخلیه کند.
همین طور می توانید ابتدای قصه را برای او تعریف کنید و از او بخواهید که داستان را ادامه دهد. اما به هیچ عنوان وسط حرف او نپرید حتی اگر کمی برایش سخت بود شما جمله های او را کامل نکنید. اجازه دهید ذهن فرزندتان به کندوکاو بیوفتد، کمی فکر کند و با تخیل خود داستانی بامزه تحویل شما بدهد.